Bir Ağrı Kesici

 

Annem bazen sabahlara kadar uyuyamazdı.Odasının kapısı gecenin bir vaktinde usulca açılır ve acı çektiği yüzünden direkt anlaşılırdı.Ya belindeki platinlerden dolayı oluşan ağrılardan uyuyamazdı ya da dizlerinin ağrısından

-Ne oldu anne
-Uyuyamadım oğlum bir ağrı kesici almaya geldim

Bu muhabbet çoğu zaman gerçekleşirdi.Bazen gecenin ikisinde bazen üçünde gerçekleşirdi. Ben annemi hep ağrı kesicilerle hatırlıyorum. Ağrılı ameliyatlarıyla,bitmek bilmeyen ameliyat sonraları ağrılarıyla…
Ben anne hep gece kalkıp ağrı kesici içmeleriyle hatırlıyorum.Gece kalktığında yüzündeki ifadeler unutulacak ifadeler değildi mesela.
Bu kadar ilaç alıp ve bir hayli geç de yatınca annem hep geç uyanırdı.
Ben de onunla aynı vakitlerde uyuyup aynı vakitlerde uyanırdım.
Bilir misiniz ben annemi hep hastanelerde hatırlıyorum.Bitmek bilmeyen doktor sıralarında hatırlıyorum. Eğer annem hastaneye bensiz gittiyse annem ne zaman gelecek telaşını hiç unutamam.
Ben çocukluğum boyunca annemin düşmesinden korktum. Ama bu korku öyle küçük bir korku değildi. Annem düşerse ameliyat olur korkusuyla büyüdüm. Büyüdüm ama hâlâ annem düşer diye çok korkuyorum.
Tıp annemin ağrılarına bir türlü çare bulamadı.Annem hep iğnelerle ilaçlarla ayakta durdu.Gece kalkıp ağrı kesici içti. Bense bir köşede ağrılarının geçmesi için dua ettim.
Olur da bir gün dualarım kabul olur mu bilmem. Tek temennim kabul olması çünkü artık dayanamıyorum annemin acı çekmesine dayanamıyorum. Çocukluğumdan beri olan olaylara dayanamıyorum. İnsan belli bir acıya dayanma seviyesi vardır işte ben o seviyeyi aştığıma inanıyorum.