Toprağı Öldürdüler

Küçük bir çocuktum daha ve bayılırdım yazlara.
Ailemle Mersin'e giderdik.
O büyülü toprağa, o laciverte, o turuncuya.

Tarihi kalıntılar arasında girerdik denize. Endüstileşmemişti o vakit topraklar.
Turizm sektör değildi hala.
Denizden çıkar sıkma yapan teyzelere uğrardık.
Kolaya hala yabancı olduğumuz vakitlerdi ve ekşi ayrandan başkası serinletemezdi bizi.
İlk aşklar teni güneşte kavrulmuş yeşil gözlü kızlarla o sahillerde yaşanır,
En güzel uyku babanemin limon ağaçları arasına serdiği hamakta alınırdı.
Toprak ve yaprak kokusu sarardı her yanımızı. Akşama doğru bir yel eserdi,
Denizi avcumuza taşıyan,dolduran.

Yine yazdayız yine akdenizde. Endüstirileşmiş, sektörleşmiş, sermayeleşmiş, kurumsallaşmış, beyaz yakalar ve mavi yakalardayız.
Çok nefessiz, çok sabahsız, çok aşksız, çok çiçeksiz, çok neşesiz, çok kitapsızız artık.

Önce sahiller kapandı bize.
Sonra toprak sahiplenildi.
Koca kamyonlarla geldiler.
Ağaçları kestiler ve dereleri kuruttular.
Vinçler diktiler harçlar kardılar.
Toprağın kimyasını bozdular
Onu öldürdüler!
Cesedinin üzerine ruhsuz mermerin diktiler.

Oysa ne kadar özgürdük biz o sahillerde
O ağaçlar, o çürümüş yaprak kokan dereler arasında.
Birileri geldi ve bizi kameraya çekti.
Çok heycanlandık ilginçti.
Gülümsedik video kayıtlarında,
Şakaşlaştık.

Sonra insanlar akın etmeye başladı.
Envai çeşit tanıdık tanımadık yüz doluştu evimize.
Kimdi bu insanlar nereden çıkmışlardı?
Ne istiyorlardı?

Bu otantikliği, bu doğallığı yaşamakmış amaçları bunu dediler.
Yaşayın efendiler, yaşayın hanımefendiler. Dünya evimiz, sadece bizim değil hepimize.

Fakat bu gelenler,
Arasında başkalarınında getirdi.
Gelenler, şehirden kaçıp
Geldikleri yerde şehri aradılar.
Darmaduman ettiler heryeri
Ve kendilerine yaşam alanı kurdular.
Toprağı şehirleştirdiler.
Yuvamızı dağıttılar.
Öyle bir an geldi ki bizim toprağımızda
Bizden bir şey kalmadı.

Sonra kendi elleri ile yok ettikleri yeri
Kendileri beğenmediler.
Çekip gittiler,
Geride yıkıntıdan başka
Bir şey bırakmadılar.

Toprağı zehirlediler.
Onu öldürdüler!
Üstüne mermerin diktiler.

"Enes Öz."