Gecenin Sabahı

 

Uzun zaman sonra tekrar yakaladı beni bu lanet aslında hiçbir zaman gitmemişti zaten ama bu sefer fena geldi. Kendimi kestiğim gecenin sabahı yüzümü yıkayıp güne devam ettim. Biraz hayata dövdüm. Yaşadıklarına ve yaşayamadıklarıma sövdüm. Aklımdan bazı şeyler geçti ama durdum. Hayır dedim kendime yapmamalısın. Yani yapmazsan hoş olur. Kafamın içinde Neyzen Tevfik geziyordu. Ben yine de sustum yapmamalıyım dedim. Omzumda kesikler vardı. Beni kimse anlamıyordu. İşin kötü yanı kimse beni anlasın da istemiyordum. Beklentilerimi minumuma indirdim desem daha doğru olur aslında. İnsanların bana şükretmiyorsun çabalamıyorsun demesi artık canımı sıkıyor ama eskisi kadar değil. Bırak millet beni depresyona yenilmiş birisi zannetsin. Bırak millet beni çabalamayan zannetsin. İnsanlara laf anlatacak gücüm yok anlatmak da istemiyorum. Artık hiçbir şeye gücüm yok. Önceden anlamıyorlar diye sinirleniyordum çevremdekilere. Artık umrumda değil nerdeyse insanlar hakkımda ne düşünüyor ne yapıyor umrumda değil. Onlardan tek isteğim benle muhatap olmamaları. İnsanlardan tek isteğim bana soru sormamaları. Sormayın bana soru çünkü kafamın içinde birileri beni rahatsız ediyor. Sormayın4 bana soru çünkü ortalık çok karışık. Sormayın bana soru çünkü beni annem bile anlamadı.

"Faruk Kimsesiz"