İmbat

 

Basmane tren garının

Hemen arka sokaklarında

Teni kara adamların çokça gezdiği

Her dükkanın istisnasız şişme yelek sattığı

Ayakkabıcıların çalıntı ayakkabıları raflara dizdiği

Ve bundan hiç gocunmadığı

arka sokaklarında

Bir caminin yoksullara çorba sırasında

İki yüzü vardır imbatın sesi işitildi

Bu sözü söyleyrn kimdi

Orası epey meçhuldü

Ben o vakitler cebimde sedef çakı

İçimde patlayan gençlik budalalığı

Bu sözün ne dediğini anlamaktan çok uzakken

Köşede bir düşkünler meyhanesinde

Çokça evim şaraplar açıldı

Kokusu üzüm

İki yüzü vardır şarapların

Sesi işitildi

Tanıdın bu kez

Bu ses bizzatı senin sesindi

Kadehte ve Urla'nın üzüm bağlarında

Basmane'de düşkünler meyhanesinde şişede

Üzüm, bir pekmezde bir alkolde

Sonraları

Ama çok sonraları

Ben artık başka biri olmuşken

Direnmekten çoktan vazgeçip

Gözümün önünden kaldırmışken

Bilinçle örttüğüm sisli perdeyi

Foça'da gündüzleri denizi gören

Ama geceleri hiçbiryeri gören

Baktığın doğruda bir deniz

Hem de en mavisinden

Olduğunu bildiğin bir dağ tepesinde

Onunda çukurunda saklamış

Bir çalı arkası

Bir zeytin ağacı

Bir kış vakti

Uyumaya çalışıp

Her bir yanına iğne batırırcasına esen rüzgarlara

Çıldırırcasına raks eden rüzgar güllerine inat

Terli ve ıslak bir atlet ve montsuz

Direnmeye çalışır ve sabahı

dakika dakika sayarken

Esen rüzgarın adının imbat olduğunu

Çok sonraları yeni mezun bir zabitten öğrenmiştim.

Adını bilmeden maruz kaldığım

O iğneler rüzgarı

O gelmeyen sabah ve gece

Varolan herşeyin bir adının olduğunu

Ve geçtim rüzgarı

İnsanın kendine de bir isim bulduğunu

Hatta kendine isim bulan organa dahi bir isim bulduğunu

İsimsiz şeylerin belki var olmayanlar olduğunu

Anımsatamayacak kadar çetindi.

Vardı o rüzgar

İsimsiz de olsa o vakitler benim için

Yine de vardı elbet.

Hissetmek yeter isim nafile.

Sonraları

Ama çok sonraları

Ben hala olmuş olduğum o biriyken

Ama eski kendimle olan aramı biraz olsun

Düzeltebilmişken

Assos'ta o sabah bir teknenin battığı haberi

Acı çalan bir telefonla duyuruldu.

Sirenler ve koşturmalar

Muhakkak adı olan ama adını bilmediğim bir koyda

Kilometrelerce belki kıyıya vurmuş olan

On kemmiyetten birini

Bir isimsizi aradım

Saatler geçti

Güneş battı.

Gece oldu aynı deniz yine karşıda

lakin

Yine görünmüyor

Ama biliyorsun orada

Çünkü daha önce çokça tecrübe ettin

Bir şeyin görülmemesi orada olmadığı anlamıma gelmez

Bunu daha çocukken annenden öğrendin

Sonra sabah

Bir rüzgar

(Biliyorsun artık imbat bunun adı)

Ama foça gibi değil bir kadın gibi çokça güzel

Kokusu çiçek

Kokusu ilkbahar otları

Kokusu biraz iyot biraz yosun

Görüntüsü ak

Kıyıya bir can yeleği vurdu kırmızı

Sana hayatı huzuru bağşeden

O rüzgar o deniz

O sallana sallana geçen kayıklar

Yalnız sana öyle

Dün umuttu deniz bazılarına

Dün karardı deniz bazılarına

Dün ölüm oldu deniz bazılarına

Dün ayrılık kesti deniz

Yalnız yaşayanlar gördü sen değil

Ancak anlatamazlar

Çünkü onlar artık yaşamıyorlar

Sen görmedin zaten görmekte istemezdin

Birşeyin görülememesi orada olmadığı anlamına gelmez bunu annenden öğrendin

İmbatı sevdin

İmbattan nefret ettin

İmbatı özlemle andın

İmbatı hatırlamak istemedin

Vakittir ya geçer

Keşke dursa dersin koşar gider

Defolup gitse dersin

Durur seninle sohbet eder

Sonraları

Adı İmbat olan bir otelde

Bir gece geçirdin

Yaşlıca bir sahibi vardı

Adını unuttun

Otelin balkonunda oturup

Çokça düşündün

Bolca sustun

Çok gezdin de

Kurtuluşun nerede acaba

Sen de ona tutuldun

En güzel anında imbat

Öteki yüzünü gösterdi

Hatrına düştü meçhul ses

Acaba onu kim söyledi

Kim söylediyse söyledi

Muhakak ki haklıydı

Belki sendin o

Bir garip zaman yolcusu

Kendi kulağına fısıldadın

Yaşam denen o narkozu

Yaşadın ve gördün ki

Değil yalnız imbat 

Gördüğün görmedğin

İsmi olan ve olmayan

Bildiğin ve bilmediğin

Hem iyidir hem kötü

Herşey aslında gri imiş

Yokmuş renklerin mutlak kökü

"Enes Özen"