Kumzambakları

 

Umutların üstüne tomruk devrilmiş

Hey hey de hey hey

Martılar uçmuyor artık

Kediler de öğrendi ağlar

Dalgaları palmiyelerde

Gökten siyahtır deniz

Palmiyeler de üşüdü

Bizi de unuttu güneş

Kehkeşanlar dolusu

İstiflenmiş yine de biriciğiz sanırlar

Ben kim? Artık biz

Biz de içlerimizde silinir yiteriz

Saçlarımı taramak güzel

Korkuyorum birgün yine

Bir gün yine kısacık kalacak

Seyahatim bitmedi hey hey

Hala dağlardayım hala ormanlarda

Hala kentlerdeyim hala yollarda

Hey hey de hey hey

Zincirden yılanlar

Afsalftları arşınlar

Uçmaya kanat gerek

Şu köhne duvarları bir bir kırmaya

Bana tirşe cam zerresi gerek

Ünvanlar takım elbiseler

Formlar belgeler kağıtlar

Çöpten beklenen medetler

Bir de kırık koltuğumuz

Sapsız tavamız

Lapise mecnun ocağımız

Buz gibi soğuk

Hürriyetimiz bizim, evimiz

Bir de kızlar çokça sevdiğimiz

Mendiline teşrifatçı dudağımız

Bir de perdenin kırmızısı

Tahtanın gıcırtısı

Ve çakıl çakıl umutlar parıltısı

Yaşansın diye

Hayatımızı harcadığımız

Perdesinin kırmızısına

Tahtanın gıcırtısına

Hayalden hakikat çemberine

Kimseyi sokmayacağız

Kainattan kopacak

Kendimize kaçacağız

Kalkacağız bir gün

Hey hey de hey

Toprağı savuracağız bir gün

Hey hey de hey

Muhakak çiçeğe duracağız

Uzun sahillerden geçecek

Yengeçlere direnecek

Ay zannetmeyip şehrin izbe ışıklarını

Denize ulaşacağız elbet

Kumzambaklarıyız

Geçitsiz heyelanların

Demir akarsuların

Vaktin en kırmızısının

Tekinsiz, çokça umutsuz diyarlarından

Damla su içmeden

Kök salıncağı noksan

Feleğin en beklenmeyen

En nazlı cevherinden

Baş verecep çıkacağız bir gün

"Enes Özen"