Sayfa Dökülmek Vakti

 

Sayfalar uçuyor
Ağaç dökülme vakti
Her bir yan yaprak içerisi
Kimin evi
Ne zamandır içindeyim
Ne zaman benim hissedeceğim
Tinim hesapta ve bakışmakta
Dermanım yok bıraktım
Evimin içi bir dolu fırtına
Kapağı açıldı birbirine yapıştı kağıt
Özüm İthaka'mda vicdanla karşılaştı

Kaçtım dışarı
Her bir yanım içimden geçenler
Gözlerim bana sinema oynatıyor
Kalksın perde doğruyu göreyim
Ne hakikat ne dekor bileyim

Sinemam vicdanımı tetikler
Arkamda bir adam!
Herkes gibi bana benzer
Kaçarım lakin kıyafetime yapışmış
Adım adım benimkileri izler

Evimın tabanı yaprakla kaplanmış
Yapraktan bana yer kalmamış
Kalemim kırılmış dip köşeye atılmış
Yağmur başladı evin içinde duyan var mı
Benim dışımda bu evde yaşayan var mı

Kimin evi ?
Ne zamandır içindeyim
Ne zaman benim hissedeceğim?

Yapraklaklar tini taşırıyor
Gölgem duvardan omzuma dokunuyor
Nicedir oldu kavuşmamış
Kitabım bana bakıyor

Dağlarım devrildi duyan var mı?
Ağaçlar beklemekten adem oldu gören var mı?
Herbir kimse hayale boyandı
Renkleri soldu sıfatlar bulandı
Mazilerini benden gayrı bilen var mı?

Kalem kırılmış masanın üstüne atılmış
Meğer onlar mürekkepe sıvanmış
Mürekkebin üstüne daksil bulanmış
Kelam susmuş harfler utanmış
Vakit sarmış sesler saklanmış
Bir cümle geride
O da yarım kalmış

Gölgem
Yüce divan kurdu
Bir kürsü bir buğuya doldu
Var ademe benzerler lakin
Yüzleri yok

Kim kimdir tanıyan yok

Anladım olanı kolumda kelepçe
Ayağa kalktım elimde gerekçe
Yargıçlar ben olmuş beni yargılar
Zifirlere karışmış
Yaprak yaprak sayfalar

Sayfa düştü yaprağa karıştı
Yaprak çürüdü toprağa kavuştu
İki kainat hemhalini taşırdı
Toprak yuva oldu ağaca doğurdu
Harflerim yapraklara yapıştı
Döküldü söküldü dünyayı dolaştı

Ağaçlar, yapraklar
Kürsüler, mahkemeler
Evim, salonum
İthaka'm, yolculuğum
Gölgem, aynam
Dökülmüş dökülen
Savunmaya müdafim yok
Basılmamış kitabın hüküm vermiş
Benden gayrı mahkum yok

"Enes Özen"